Nibylandia
kiedyś pytałam
"Boże, po co mnie stworzyłeś?"
wołałam w niebogłosy
krzyczałam...
nie dawałeś odpowiedzi
a w takim krzyku mijały
moje dni i lata
w buncie - nie w pokorze...
trwoniłam serce
chcąc brać jak najwięcej
dawałam w zamian żal
zamieniłam swą duszę dziecięcej barwy
w kamiennego motyla
ale dziś stojąc u progu
rozkwitającej kobiecości
nie pytam...
szukam odpowiedzi
Cichy gwar
nocnego miasta
odgłos zamykanych drzwi
z echem sennych rozmów
szybkie kroki zagubionego przechodnia
rozbita butelka po ostatnim winie
eteryczne miasto
eteryczni ludzie
milczenie ważki
dzwon z kościelnej wieży
już północ
płonące niebo utkane
z szelestu firanek w otwartym oknie
echo wczorajszego dnia
zaśnij kochanie!
dla ciebie dziś
i jutro dla ciebie
dla ciebie wszystko
i nic dla ciebie
dla ciebie anioły
i szatan dla ciebie
dla ciebie muzyka
i cisza dla ciebie
dla ciebie niebo
powietrze dla ciebie
A potem umrę
czy wiesz?
dla ciebie...
Urodziłam się
z duszą już rozdartą
Urodziłam się
z jednym tylko celem
Urodziłam się
by miotać w sobie ognie
Urodziłam się
by żarem mego serca
sparzyć twoje dłonie
