lukierka

Jeśli umiesz wyczuć ten stan

Zamknij oczy i śnij

a przybędzie - zimna, potężna

wszechwładna

Wyciągnij dłonie  gdy sie nie boisz

a przybędzie - jak kulminacja nieba i ziemi

wieczna, kłamliwa, nieuchwytna

Starałam się

spojrzeć w oczy przebrzmiałym

minionym dniom

które wyznaczyły tor mojego życia...

Starałam się

uchwycić akcent

barwę swego losu

wyłowić z chaosu jeden choćby ton

czysty i niezmącony

Coś czego można się uchwycić

Spadając z łoskotem w przepaść wspomnień

Jestem nadal

Ojcze, nadal jestem Twoim dzieckiem

Jestem,

Stoję nad posępną mogiłą

Z pochyloną głową

Wzywam Twoje imię

... ciszę tylko nikły przerywa obłok

Ojcze, ja tu jestem

łakomstwem słów roztrzaskam te kamienie!!!!

ojcowskie czułe gesty

kamienie te zakryły!!

Ja tu jestem

targuję się gwałtownie z Bogiem

Byś jedną kroplą ciszy

posłyszał mą dziś spowiedź

Czasami nocą gdy nie śpię

Lubię się zakraść

Do krainy mogił mych rojeń i czarów

I patrząc w ich puste źrenice

Ucieczki szukam przed sobą

Gdy noc wykrzywia koszmarnie swe palce

I pętle zaciska na szyi

Zamieram tą pustką w źrenicy oka

Jednego z moich koszmarów

Niezadowolenie

Chaos ogarnia duszę

Czas smutku

Znaczony mglistymi śladami łez

Pięściami rozgniatam niepewność

A pot spływa z czoła

Rozsiałam owoc zniszczenia

- nadeszła pora żalu